We are Smarties, hip hip hooray!!

Το σημαντικότερο στη δουλειά μας, που επισήμως είναι να μαθαίνουμε σε πιτσιρικάκια, κυρίως, Αγγλικά, στην πραγματικότητα εντοπίζεται αλλού: στη διάρκεια επαφής μας με τα παιδάκια. Που τα παραλαμβάνουμε 6 ή 5, πλέον και 4 χρονών, και τα παραδίδουμε μαντράχαλους 1,80 και βάλε που χρησιμοποιούν after shave, και κοπελίτσες με τσαντάκι και μέικαπ.

Όλο αυτό το διάστημα έχουμε ζήσει λίγο απ' τη ζωή τους. Ήμασταν εκεί όταν μπήκε καινούργιο αδελφάκι στην οικογένεια, όταν άλλαξαν σχολείο, στο διαζύγιο των γονιών τους, στη μετάβαση Νήπιο-Δημοτικό, Δημοτικό - Γυμνάσιο, αλλά και Γυμνάσιο - Λύκειο. For better or for worse, εκεί. Τα είδαμε να χάνουν τα παιδικά δοντάκια, να φυτρώνουν τα μεγάλα, είδαμε να μπαίνουν και να βγαίνουν σιδεράκια, να σπάνε ποδαράκια, να γίνονται γυναίκες τα κοριτσάκια και να βραχνιάζουν τα αγόρια μεγαλώνοντας. Σε όλα αυτά είμαι παρούσα. Είμαστε παρόντες.

Κανείς άλλος δάσκαλος δεν έχει αυτήν την τιμή, δεν βρίσκεται σ αυτήν τη θέση ισχύος, να είναι με το μαθητή του δίπλα δίπλα ΤΟΣΑ χρόνια, συναπτά. Η σχέση είναι τελείως διαφορετική, σαν παιδί σου το βλέπεις, καμαρώνεις τις φωτογραφίες του με τα φαφούτικο στοματάκι και τώρα του παραδίδεις το Proficiency και δεν θα το ξαναδείς ποτέ να κάθεται στα θρανία αυτά. Μετά από 10 χρόνια, θα το ξαναδείς στο δρόμο, θα γελάσει "ΓΕΙΑ ΣΑΣ ΚΥΡΙΑ!!!", θα το πειράξεις, θα ανταποδώσει, αλλά ποτέ ξανά δεν θα είναι εκεί μπροστά σου, πρωτάκι, ευάλωτο και εύπλαστο, έφηβος, επαναστάτης και ...μουντρούχος, να βάλεις κι εσύ την πινελιά σου στην ανατροφή του, να αποτελέσεις κομμάτι απ' τις αναμνήσεις του.

Μας εμπιστεύεστε ο τι πολυτιμότερο έχετε. Όχι μόνο για να μάθει αγγλικά, αλλά για να του κάνουμε ...πλύση εγκεφάλου με ο τι έχουμε να δώσουμε - επί 8, 9 ή 10 χρόνια, τρις εβδομαδιαίως. Πολύ. Πάρα πολύ.

Σας ευχαριστούμε. Ελπίζουμε να φανούμε αντάξιοι.